19 Mart 2009 Perşembe

Resmi olmayan çocuk..

Bugünlerde kiminle nette konuşsam niçin resmimin avatara konulmadığı sorgulanıyor.Herkes aynı soruyu sorunca insan hepsine aynı cevabı vermekten de sıkılıyor,ben de bu soruya sadece gülümsememle cevap veriyorum.
Resim çekilmek hiç bir zaman çok sevdiğim şeylerden biri olmamıştır nedense.Elimde makine olmasını severim ama başkalarının fotoğrafını çekmek için severim,o fotoğrafta bulunmak için değil..
Elbet benim de çekilmiş olduğum fotoğraflar var ama çekildiğim fotoğrafları sadece aile ortamında gösterebiliyorum.Bir sevdiğim arkadaşım gelse çekilmiş olduğum fotoğrafı asla göremez..
Kendimi her zaman çocukluğumdaki o tatlı halimle hatırlamak istiyorum..O zamanlar herkesin gözdesiydim,hatırlıyorum herkes benle ayrı ilgileniyordu.Ama ne zamanki yaş ilerledi..Yaş ilerledikçe insanlardan çekinmeye başladım..
İnsanlardan çekinmemde en büyük pay hastalığıma ve hastalığımın aksettiği yüzüme aitti,yüzümün her tarafını saran yaralara..Başlarda gelip geçici bir şey sanıyordum,üstüne düşmüyordum.Ama ne zamanki yaralar daha çok yüzümü sarmaya ve bakışlar birden bire değişmeye başladı..İşte o zaman kendi kabuğuma sığınmaktan başka bir yol bulamadım kendimde..
Okul-ev arası yol yürüyüşleri,okulda ders anında geçirdiğim süre,herhangi bir topluluğa çıktığım zamanki durumlar..Yaşamak istemeyip de yaşamak zorunda kaldığım bakışlar..Gözümün içine bakıp gülenler,ardımda konuşanlar..
Yüzümün bu halde olmasının bir sebebi vardı ama bu bakışları hakedecek bir sonuç mu çıkacaktı karşıma..Tedavisi için başvurduğumda çok iyi bir ilaç fayda eder dediler ama o ilaç da hastalığımın tetikçisi çıkınca ve kullandığımda beni ölüme kadar götürebileceği söylendiğinde yapabilecek olduğum tek şey kalıyordu,her şeyi zamana bırakmak..
Zaman beni bugüne getirdi,artık ne bir yara var yüzümde ne de hastalığım eskisi kadar peşimde değil..Peşimde olan tek şeyse yaralı yüzle geçirdiğim günler ve kalan izleri..
O günün izlerini atamıyorum zihnimden..O yüzden, o günden beri fotoğraf denen şeyin içinde kendime yer ayırmıyorum.Var olan resimlerimi de hiç bir ortamda paylaşmıyorum..Bundan sonra da sanırım değişen bişiy olmayacak..

1 yorum:

  1. Bilmez belki çoğu kişi, önemli olan kişinin dışı değil içi.

    YanıtlaSil